W roku 2200 pięć potężnych gwiezdnych imperiów postanowiło opanować Oriona - neutralną, ale ważną strategicznie gwiazdę. Każde z nich wysłało na jedyny kontynent gwiazdy swojego przedstawiciela wyposażonego w odpowiednie fundusze. Treść rozkazów była prosta - zdobyć wszystkie 72 kraje i wyeliminować z walki konkurencyjne siły. W XXII wieku ludzkość zrezygnowała z konwencjonalnych wojen. Wszelkie konflikty są rozgrywane za pomocą specjalnie w tym celu skonstruowanych robotów - cyborgów. Jedynym zadaniem człowieka jest dowodzenie tymi maszynami.

"Steel Empire" to połączenie gry strategicznej z elementami zręcznościowymi. Doskonale nadaje się dla większej grupy osób (może w niej brać udział do pięciu graczy). Reguły gry są nieskomplikowane, obsługa przejrzysta i wymagana jest nie tylko sprawność umysłowa, ale też wprawa w posługiwaniu się joystickiem.

Po wyborze języka (angielski, niemiecki, francuski, włoski) i zapoznaniu się z podłożem fabularnym, musimy wybrać jeden z trybów gry:

1. Complete Campaign - połączenie elementów gry strategicznej z grą zręcznościową;
2. Strategy Campaign - wszystkie walki są symulowane przez komputer. Wadą tego rozwiązania jest brak informacji o stratach przeciwnika oraz możliwości wydawania rozkazów przed atakiem. Najlepiej jednak, aby zagorzali przeciwnicy wymachiwania joystickiem wybierali zawsze opcję 1, a dopiero w trakcie gry w odpowiednim momencie wyłączali elementy zręcznościowe;
3. Battle Practice - trening elementów zręcznościowych operowania oddziałem (Showdown) lub pojedynczym cyborgiem (Survivor).

Przed rozpoczęciem właściwej rozgrywki możemy ustawić poziom umiejętności naszego rywala (o ile jest nim komputer) od poziomu 6 - niezbyt inteligentny i mało złośliwy, do poziomu 1 - inteligentny i niebezpieczny. Wyższa inteligencja komputera sprowadza się do budowy większej niż zwykle ilości fabryk i uporczywych ataków na nasze pozycje. W tym wariancie odznacza się również "głupota" komputerowego rywala, gdyż atakuje on nawet wtedy, gdy są one praktycznie nie do zdobycia przy pomocy wysyłanych oddziałów. Strategia programu nie jest zbyt skomplikowana i jednocześnie bardzo przewidywalna. Jeżeli nie wygra z nami w czasie pierwszych walk, to jego klęska jest właściwie przesądzona. W grze może brać udział nawet pięć osób, co znacząco wpływa na wzrost atrakcyjności - w końcu żywy przeciwnik dysponuje inteligencją dużo wyższą od komputerowej.

Oprócz IQ przeciwnika istnieje również możliwość ustalenia zamożności regionu o jaki walczymy (biedny, przeciętny, bogaty) oraz poziomu dostępności informacji o krajach zajętych przez rywala/rywali.

Istota samego programu jest standardowa - należy zniszczyć wszystkich przeciwników. Do tego będzie potrzeba zbudować wiele własnych cyborgów, a to jest dość kosztowne. Fundusze na ten cel uzyskuje się z okupacji poszczególnych terytoriów. Oczywiście wielkość dochodów zależy od rodzaju terenu, który zajęliśmy. Najbardziej opłacalne jest zajmowanie miast, znacznie mniej dochodowe są tereny leśne czy pustynie, a jedynie symboliczne profity uzyskuje się z krain arktycznych czy wulkanicznych.

Na początku trzeba założyć stolicę w opanowanym terytorium. Kolejnym ruchem powinno być postawienie fabryki. Do wyboru mamy trzy typy tychże obiektów, różniących się liczbą produkowanych cyborgów w turze (od 1 do 3) oraz ceną. Każdą fabrykę w przyszłości możemy unowocześniać, co przyniesie nie tylko obniżkę kosztów wytwarzania cyborgów, ale również skróci czas ich produkcji.

W fabrykach możemy wyprodukować dziewięć typów cyborgów. Różnią się one ceną, uzbrojeniem, przystosowaniem do działań w trudnych warunkach itp. Podzielono je na trzy grupy: cyborgi lekkie (Mercury, Cyclops, Dragon), średnie (Mars, Achilles, Crossbolt) oraz ciężkie (Hercules, Behemoth, Titan). Charakteryzują się one kilkoma parametrami takimi jak: szybkość poruszania się, opancerzenie i zdolność do neutralizowania przegrzania dział. Ta ostatnia cecha jest dość ważna, gdyż maszyny mogą być zniszczone albo w wyniku zredukowania wartości pancerza do zera, albo unieruchomione (a przez to łatwe do zniszczenia) przez przekroczenie temperatury krytycznej. Roboty nagrzewają się w trakcie marszu na przykład przez tereny wulkaniczne, w czasie prowadzenia ognia albo na skutek działania specjalnej broni.

Skoro mowa o broni to bogaty jest zestaw, w jaki są wyposażeni nasi cybernetyczni wojownicy. Każdy typ broni charakteryzuje się m.in. zasięgiem, siłą niszczenia, ciepłem jakie wydziela oraz szybkostrzelnością. Z uwagi na ilość amunicji, każdą broń dzielimy na: posiadającą nieograniczoną amunicję (lekki laser, ciężki laser, działo neutronowe) oraz ograniczoną amunicję (działa automatyczne lekkie i ciężkie, miotacze ognia, wyrzutnie pocisków bliskiego i dalekiego zasięgu).

Kolejnym krokiem naszej ekspansji i próby opanowania rządów powinno być fortyfikowanie zajętych terytoriów. Mamy do wyboru trzy różne typy takich budowli: lekka, średnia oraz ciężka. Są one dosyć drogie, lecz skutecznie spełniają swoją rolę i zdobycie tak chronionego terytorium nie jest takie proste - wymaga dużej przewagi i to zarówno liczebnej jak i siłowej. Przy stawianiu fortyfikacji trzeba jednak pamiętać, że nie można ich budować na terenach miejskich, a także pozbawione obrońców są automatycznie zajmowane.

Aby postępować dalej i ograniczać poczynania przeciwnika oraz dążyć do jego zniszczenia, musimy przemieszczać nasze cyborgi na nowe terytoria (w celu poszerzania swojego państwa i zapewniania sobie funduszy), a także terytoria okupowane przez przeciwnika w celu ich zajęcia. Każde terytorium może zostać wcześniej przez nas przebadane poprzez wysłanie satelitów szpiegowskich. Taka operacja jednak kosztuje i w zależności od tego ile funduszy na ten cel przeznaczymy, takie informacje otrzymamy. Warto również upewnić się czy jednostka, którą przemieszczamy na terytorium wroga jest nieuszkodzona i ewentualnie poddać ją naprawie.

Po przemieszczeniu się na terytorium wroga, w zależności od tego czy jest ono tylko okupowane, czy też broni go fortyfikacja lub inna zmechanizowana jednostka/jednostki, przejmiemy kontrolę nad regionem lub będziemy zmuszeni go zaatakować. Tutaj przechodzimy do zręcznościowej części gry. Atakując region możemy wybrać cel pierwszorzędny naszego ataku:

• atak na wszystko co znajduje się w zasięgu cyborga,
• koncentracja na niszczeniu budynków, fabryk,
• atak na stolicę wrogiego terytorium (po jej zniszczeniu ulega destrukcji cała infrastruktura przemysłowa i umocnienia miasta),
• atak na wrogie cyborgi.

Możemy również ustalić stopień koncentracji cyborgów na wykonywanym zadaniu. Podczas obrony terytorium (przeciwnik nas atakuje), możemy dokonać rozmieszczenia broniących cyborgów na miniaturowej mapie regionu. Przy użyciu opcji AUTO, komputer automatycznie rozmieszcza cyborgi w jednej linii, przed frontem sił przeciwnika. Nie mamy do wyboru żadnych wariantów obrony.

Po dokonaniu powyższych ustawień możemy zasiąść za sterami cyborgów lub zlecić przeprowadzenie symulacji komputerowi (to dla przeciwników elementów zręcznościowych). Podczas walki sterujemy tylko jednym cyborgiem, pozostałymi operuje komputer. Przeciwnik atakuje na oślep dążąc do ustawienia się w linii prostej z naszymi cyborgami i otworzenia ognia, gdy tylko znajdziemy się w zasięgu jego broni. Duże znaczenie ma możliwość kierowania cyborgiem. W beznadziejnej sytuacji możemy wydać rozkaz odwrotu. Na przebieg walki duży wpływ ma rodzaj terenu i warunków klimatycznych panujących na danym terytorium. Na terenie arktycznym bardzo dobrze działają układy chłodzące oraz wspaniale sprawdzają się pociski dalekiego zasięgu. Teren zalesiony sprawia trudności małym cyborgom i raczej nie sprawdza się przy użyciu broni dalekiego zasięgu. Z kolei tereny pustynne sprawiają, że cyborgi grzeją się niemiłosiernie, a rejony wulkaniczne powodują, że bardzo szybko możemy wręcz zniszczyć cyborga na nich przebywającego. Ostatnim regionem jest miasto, gdzie skomplikowana zabudowa wpływa na utrudnione sterowanie cyborgiem, którym trzeba błądzić wśród labiryntu uliczek, a przez to bardzo szybko narazić się na klęskę.

O atrakcyjności gry w dużej mierze decydują grafika i dźwięk. Grafika w "Steel Empire" jest funkcjonalna i przejrzysta jak na grę strategiczną. Nie ma większych fajerwerków, ale nie ma też rażących przejaskrawień, które mogłyby ujemnie wpłynąć na merytoryczną stronę programu. Muzyki, poza motywem w introdukcji oraz na ekranie tytułowym nie ma. Nawet ta co jest, nie jest żadną rewelacją. Efekty dźwiękowe są - tyle w zasadzie można o nich powiedzieć. Różne kliki i piki, wybuchy i wystrzały mogłyby być lepiej opracowane, zwłaszcza że jesteśmy zmuszeni do stałego ich wysłuchiwania. Powyższe wcale jednak nie przyćmiewają samej idei programu i strategicznego charakteru gry. Jako strategia jest to produkt pierwszej klasy i pomimo swoich lat nadal dostarcza wiele rozrywki i potrafi wciągnąć. Na dużą atrakcyjność wpływa przemyślany interfejs oraz jego czytelność. Do zalet warto zaliczyć możliwość uczestniczenia w rozgrywce do pięciu żywych przeciwników. Wziąwszy pod uwagę niewielkich rozmiarów mapę, na której toczy się rozgrywka, czasami robi się naprawdę interesująco i ciekawie, zwłaszcza wtedy, gdy jedno terytorium próbuje zająć kilku rywali.

Gra zajmuje dwie dyskietki. Pomimo, że są do dyski "dosowe" i można bezproblemowo zainstalować grę na twardym dysku, na pewno duży wpływ na poprawę atrakcyjności może mieć możliwość instalacji przy pomocy installera z pakietu WHDLoad. Wyjście z gry z powrotem do systemu i kontynuowanie naszych wcześniejszych prac bez konieczności resetowania jest niebywałym atutem zarówno dla tej gry, jak i dla każdej innej możliwej do zainstalowania przy pomocy WHDLoad. Polecam "Steel Empire" każdemu sympatykowi strategii. Wziąwszy pod uwagę rok produkcji programu jest to pozycja wyjątkowa i warta posiadania w swojej kolekcji, zwłaszcza, że jej oryginał był kiedyś możliwy do zakupienia w firmie IPS Computer Group.

Kilka wskazówek:

1. W początkowej fazie, gdy nie jesteśmy zasobni w duże ilości gotówki, warto inwestować co najmniej w cyborgi typu Dragons. W ostateczności, w wypadku braku gotówki można produkować cyborgi Mercury.
2. Jak najszybciej staraj się upgrade'ować fabryki.
3. Staraj się fortyfikować tereny, które przynoszą dużo kapitału, a także te, na których stoi fabryka. Nie warto inwestować w lekkie i średnie fortyfikacje. Od razu stawiaj ciężkie.
4. Początkowo staraj się nie rozpraszać swoich jednostek. Niech trzymają się bliżej siebie, a nawet jeżeli jest to możliwe, kilka na jednym terytorium.
5. Z punktu widzenia strategii najlepszym typem cyborga jest Hercules. Wynika to zarówno z jego ceny, szybkości produkcji jak i łatwości sterowania. Jest to niewątpliwie najlepsza jednostka, jeżeli decydujemy się na grę wraz z etapami zręcznościowymi. Jeżeli jednak rezygnujemy z tych elementów, lepiej produkować Behemothy. Komputer lepiej sobie radzi sterując nimi podczas walk, a i jego system uzbrojenia jest dużo lepszy, pomijając fakt, że jest nieco droższy i dłużej się produkuje.

Steel Empire - Millennium/Silicon Knights 1992
	75		2
	60		ECS 1 MB
	80
	Ciekawy pomysł, ciekawe wykonanie. Fenomenalna w rozgrywce z kilkoma osobami.