Naszą postacią możemy poruszać się w lewo i prawo, a także w górę i w dół za pomocą drabinek i poziomych lin. Autorzy gry postanowili nieco uprzykrzyć życie graczom i wprowadzili różne przeszkadzajki w postaci np. stalowego gruntu (nie możemy wtedy zastawiać pułapek) oraz zwinnie ułożonych poszczególnych elementów świata. Dzięki czemu gracz niejednokrotnie będzie się zastanawiać "jak tam wejść". Może się też zdarzyć, że złoto nagle zniknie i pojawi się w innym miejscu. Etapy gry są bardzo dobrze zaprojektowane, każdy z nich da się ukończyć w inny sposób. Dużym plusem jest ich niezliczona ilość. Zapewni nam to zabawę na długie godziny.

Teraz trochę na temat grafiki i muzyki. Te jakże ważne elementy, zostały potraktowane trochę po macoszemu. Grafika jest monotonna. Czarne tło, a reszta świata zbudowana z cegiełek i drabinek nie prezentuje się okazale. Na szczęście wszystko jest wyraźne i nie zlewa się ze sobą. Muzyka jest jak najbardziej w porządku. Chociaż przydałoby się gdyby przygrywała nam podczas właściwej gry.

Dla tych, którzy ukończyli wszystkie etapy (co jest chyba niemożliwe) ziewając przy tym bardziej niż na szkolnym apelu, program oferuje edytor poziomów (wersja NES). Jest też opcja gry dla dwóch graczy.

Lode Runner to bardzo dobra gra logiczna. O brakach w grafice szybko się zapomina bowiem gra wciąga. Polecam wszystkim znudzonym strzelaniem do kaczek. Nie ma to jak trochę pogłówkować. A tego w tej grze nie zabraknie.

Gra pojawiła się na większość platform ośmiobitowych. Artykuł powstał w oparciu o wersję dla NES. Obrazek drugi pochodzi z gry w wersji dla C64. W obydwu przypadkach gry działają pod dowolnym emulatorem wyżej wspomnianych i nie sprawiają żadnych problemów.