Czy marzyliście kiedyś, aby zagrać w prawdziwego bilarda bądź snookera na prawdziwym stole bilardowym? Ja tak, aż w końcu nadszedł moment, że moje marzenia zaczęły się spełniać. W Polsce jest coraz więcej klubów, w których można zagrać w bilard. Ceny są coraz bardziej przystępne, więc można sobie na taką przyjemność pozwolić. Wiadomo jednak, że na dłuższą metę i tak jest to spory wydatek, a i nie zawsze jest czas czy ochota, aby spędzić wieczór poza domem. Ponadto większość klubów oraz graczy preferuje tylko jeden rodzaj gry w bilard: amerykańską odmianę 8 Ball Poola lub tzw. "połówki". To trochę za mało, gdyż odmian gry w bilard jest kilka i są tak samo, o ile nawet nie bardziej, ciekawe i wciągające. W tym momencie, jak zwykle zresztą, z pomocą przychodzi komputer. Na Amigę pojawiło się sporo adaptacji snookera i bilarda. W latach 1994-95 firma Team 17 przedstawiła swoją propozycję wydając dwa tytuły: "Arcade Pool" oraz "Arcade Snooker".

"Arcade Pool" jest "symulatorem" bilarda a "Arcade Snooker" - snookera. Poza samym typem gry, tytuły te niezbyt się różnią - te same efekty dźwiękowe, ten sam układ menu. Filozofia programów oraz ich klasyfikacja na poletku amigowych bilardów pozwala na umieszczenie tytułów gdzieś pomiędzy prostymi "pykankami" z kijem i kulkami, a skomplikowanymi kombajnami, które z niebywałą precyzją kalkulują każde uderzenie uwzględniając ustawienia bili czy stopień jej podkręcenia. "Arcade Pool" i "Arcade Snooker" mają raczej charakter gier zręcznościowych, które większy nacisk kładą na rozrywkę, niż mozolne ustawienia, które zakończyć się mogą, pomyślnym lub nie, umieszczeniem bili w łuzie.

Zarówno "Arcade Pool" jak i "Arcade Snooker" oferują wiele bardzo różnych form rozgrywki. O ile w snookerze występują tylko trzy rodzaje: snooker właściwy, snooker tzw. "szybki" oraz trick shoty, to bilard daje nam pełną gamę możliwości. Możemy grać w jeden z dziewięciu (!!!) rodzajów gier. W każdej z nich możemy wybrać kilka trybów takich jak: pojedynczy mecz z przeciwnikiem, gra do dwóch, trzech, czterech wygranych, gra na punkty, na czas oraz w turnieju. Do gry możemy zaprosić kolegę lub koleżankę (maksymalnie do ośmiu osób). Jeżeli dziwnym trafem nikogo takiego nie ma w pobliżu, może zastąpić ich komputer, który w porównaniu z innymi bilardami, mistrzem nie jest i można z nim wygrać. Sterowanie w grze odbywa się myszą. Lewym przyciskiem dokonujemy ustawień różnych parametrów potrzebnych do strzału (określenie celu, siła strzału, podkręcenie), prawym zaś oddajemy strzał. Opis każdego z typów rozgrywek opisany jest dokładnie w dokumentacji (jedna z opcji gry).

GRAFIKA I MUZYKA

Jak to zwykło być regułą, gry Team 17 nie grzeszą pod tymi względami. Grafika jak zwykle wykonana jest z dużą precyzją i dbałością o szczegóły. Dla pedantów jest nawet możliwość wyboru koloru stołu, na którym będzie toczyć się rozgrywka. Podobnie jest z muzyką. Wersja dyskietkowa jest co prawda dosyć uboga (jeden krótki utwór tytułowy plus dwa krótkie moduły-jingle), lecz wersja CD w pełni wykorzystuje możliwości kompaktu. Dostępne jest na niej sześć ścieżek dźwiękowych, przy czym pierwsze dwie to atmosferyczne odgłosy, jakby z pubu, które niesamowicie budują klimat rozgrywki. Pozostałe cztery ścieżki to typowo komputerowa muzyka, pasująca do realiów bilarda. Co się zaś tyczy dźwięków, to nie można im niczego zarzucić, ale i też za bardzo nie ma nad czym się rozpisywać. Po prostu są - bile o siebie uderzają, wpadają do łuz, są oklaski.

SPRAWY TECHNICZNE

"Arcade Pool" zajmuje jeden dysk i bezproblemowo daje się zainstalować na twardym dysku, chociaż na lepszych konfiguracjach nie obędzie się bez jakichś sztuczek. Gra automatycznie rozpoznaje rodzaj chipsetu oraz ilość pamięci Chip, dzięki czemu uruchamia bądź to zubożoną w efekty dźwiękowe i graficzne wersję ECS, bądź wersję ze wszystkimi "specjałami", przeznaczoną dla chipsetu AGA. Bardzo cieszy fakt, że autorzy pomyśleli o takich detalach. Do gry przyda się także jeszcze jeden dodatkowy dysk (nawet w przypadku gry z twardego dysku), na którym można będzie zapisywać najlepsze wyniki oraz sytuację na stole. Odnośnie "Arcade Snooker" wszystko przedstawia się dokładnie tak samo. Do obu gier powstały pakiety instalacyjne WHDLoad, po użyciu których, gry nie wymagają już dodatkowego dysku.

ZAKOŃCZENIE

"Arcade Pool" i "Arcade Snooker" to bardzo dobre gry zręcznościowe usytuowane w realiach bilarda i snookera. Nie można uznać ich za symulator, gdyż brakuje im realizmu. Zresztą nie można mieć o to pretensji do autorów, gdyż takie były założenia, o czym dobitnie twierdzą słowa "arcade" w obu tytułach. Pomimo dużej przewidywalności toru ruchu bil, gra się wyśmienicie, a co najważniejsze, zabawa wciąga. Nie znalazłem w nich prawie żadnych poważniejszych mankamentów. Zdarzają się problemy związane z odczytem stanu gry, lecz występuje to wyłącznie w przypadku uruchamiania gier z dyskietek. Gry można z czystym sumieniem polecić każdemu fanowi bilarda, dla którego ważniejsza jest rozrywka niż skrupulatna kalkulacja i analiza uderzenia.

Obie gry zajmują jeden dysk. "Arcade Pool" dodatkowo pojawił się w specjalnej wersji dla CD32. "Arcade Snooker" dołączony był do magazynu CU Amiga 07/95. Aktualnie grę można pobrać ze strony Team 17 - tutaj.

Arcade Pool/Arcade Snooker - Team 17 1994
	88		1 DD lub 1 CD
	80 85 (CD32)		ECS/AGA
	85		http://www.team17.com/softography.html